در ایران اکثر پروژهها با نظام سه عاملی (کارفرما، مشاور و پیمانکار) اجرا می گردد. در این حالت وظیفه هماهنگی و مدیریت کارها با کارفرما میباشد. با توجه به گستردگی فعالیتها و مشغله شخصی کارفرما احتمالا این هماهنگی به خوبی انجام نمی شود و این موضوع باعث تأخیر در زمان و افزایش هزینههای پروژه می گردد. جهت پاسخ به این مساله در سال ۱۳۷۸ از طرف سازمان مدیریت و برنامهریزی پیشنهاد شد وظایف کارفرما با قراردادی به یک شرکت تخصصی مدیریتی واگذار گردد.