نوشته شده توسط دکتر زهرا پورسلیمان
دوشنبه ۳۱ خرداد ۱۳۹۵
بناهای سنتی و بومی هر منطقه با توجه به ابعاد زمانه خود منطبق بر رویکردهای پایداری ساخته شده‌اند. یعنی در طول زمان تاب آورده و به زندگی خود ادامه داده‌اند. بنابراین اگر بپذیریم که معماری بازتاب کالبدی زندگی بشر است، معماری امروز و فردای ما نمی‌تواند بی‌رابطه با معماری گذشته باشد. در گذشته روش شهرسازی و معماری سنتی وجود داشت که به نظر می‌رسد با خواص معماری اکولوژیک منطبق بوده است. گذشتگان ما سعی می‌کردند تا ارتباط خود را با طبیعت حفظ کنند؛ این مسئله در مسکن سنتی نیز نمود داشته‌است. همه این سبک‌ها زاییده ارتباط منطقی انسان با محیط پیرامون و در زمانه خود بوده‌اند. رابطه جغرافیا، طبیعت و اقلیم، معیشت و مصالح بومی در معماری سنتی به وضوح قابل دریافت است.
در این رابطه معماری مصر به عنوان مهد تمدن باستانی جهان قابل توجه است. معماری معاصر مصر تا حد زیادی مدیون پروژه‌ها و نظریات حسن فتحی است. فتحی معتقد بود که در طبیعت هیچ دو انسانی شبیه به هم نیستند، رویاهای مشابه ندارند، معماری خانه‌ها نیز از رویاها پدید می‌آید، در نتیجه هیچ خانه مشابهی وجود ندارد؛ و این تنوع به صورت طبیعی شکل گرفته‌است. (۱)
در پروژه‌های فتحی فرم‌های ساختمانی سنتی، ترکیب‌بندی سنتی و روش‌های ساخت سنتی به کار گرفته می‌شد که به زعم وی اقتصادی، عملی، زیباشناسانه و سازگار با فرهنگ و اقلیم هستند. او به دنبال خردورزی متبلور در سنت بود تا از این طریق راه حل‌های اساسی برای جلوگیری از انحطاط فرهنگ کشورش بیابد. ویژگی‌های معماری او شامل استفاده استادانه از تکنولوژی، توجه به هندسه در طرح‌ها(به عنوان تهذیب‌کننده نفس و هویت‌بخش فضاها)، بکارگیری روابط ریاضی مصر باستان، حیاط‌های مرکزی(به عنوان عنصری مستقل اما ارتباط دهنده فضاها)، ایجاد حس تعلق به محیط(با استفاده از مصالح بوم‌آورد و ساختارها و فرم‌های سنتی)، تهویه طبیعی، روش‌های ساخت و ساز سنتی و تکنیک‌های ذخیره انرژی، کمک به احیای ابتکارات محلی، توجه به محیط زیست و استفاده از مصالحی که زمین به ما اهدا کرده، توجه به محیط پیرامون و فرهنگ و سنت‌های دیرینه، بازبینی حقایق اجتماعی و خصوصیات فردی، فن‌آوری مناسب، همکاری گروهی، و معماری آگاهانه است. لینک ادامه مقاله